“Hocam” dedi selam verdi,
Buyurun dedim dönmedi.
Merak etmedim de değil,
Acaba yine derdi neydi?
Oysa çok işimiz olacaktı,
Ucuza yapsam hep alacaktı,
Ölü fiyatına iş yaptırdı,
Yıllar geçti sesi çıkmadı.
Israr etti “önce iş sonra” ödeme,
Eyvallah dedim güvense mesele,
Onuncu revize, artık beğen be!
Ödememek için türlü türlü bahane.
Ellinci soruda anlaştık sonunda,
İşe bir girdim, çıkamadım daha.
50 liraya hep ona çalışacağım ya,
İşi değil beni aldığını sandı galiba.
Öyle bir şey sordu ki, oracıkta dondum kaldım.
Yazsam on sayfa tutardı, bir şey yazamadım.
Tek cümleye onca yılımı nasıl sığdırırım?
Sen bu işi bilmiyorsun dedi, güldüm uzatmadım.
Altı üstü 100 liralık işti, indirim dedi kıramadım.
75 liraya yap dedi, yarın ödeyecekti başladım.
Hesapta 60 lira kalmış dedi, ona da kızamadım.
30 lira atmış kalanı iş sonuna, kendi mi tutamadım.
(Küfür sesleri)
Gecenin üçünde mesaj atmış sabaha gördüm,
Görür görmez döndüm, ama geç dönmüşüm,
Acilmiş, anında cevap bekliyormuş ***tüm,
Robot değiliz, biz de insanız be hödüğüm.
Hastam var dedim beni sallamadı,
Aslında belli ki buna hiç inanmadı,
“İş acil, başkasına bakayım” yazdı,
Hasta başında yaptım işi, ihtiyacım vardı.
Sen işi bitir, ödeme kolay dedi inandım,
Saat başı naptın diye sordu, yardırdım.
Teslim ettim, bir teşekkür duyamadım,
Aha bugün aha yarın, parayı da alamadım.
Neyse hocam…kısaca böyle işte bizim olay,
Dıştan baksan kafa rahat, hayat bize kolay,
Oysa işi bilmeyene işi yapmaktır esas olay,
Kendini sağlama alamazsan, sonun nanay.
Hep nanay… hep nanay…
Aykut ÖZDEMİR
Aktif bağlantı içeren kaynak gösterilmeden paylaşılamaz
